Comentarios
A nai, sentada, sostén o rapaz, que ergue os seus brazos cara a ela. As figuras manteñen un dinámico diálogo entre o inanimado e o vivo. Son figuras vehementes que semellan despedazarse nos xestos cun xogo de cóncavo-convexo, que produce unha perda de masa, como un querer escapar do corpo cerrado da escultura. A luz incide sobre a superficie puída da madeira que deixa ve-las vetas naturais da materia.
