CARLOS GARCÍA GONZÁLEZ

Formouse inicialmente na Escola de Artes e Oficios da súa cidade natal con Vidales Espinosa, Maside e Carlos Sobrino, mestres ós que sempre lembra con agarimo. Despois da guerra civil acode a talleres de escultores para aprende-lo oficio. En 1949 trasládase a París para cursar estudios na Escola Nacional Superior de Belas Artes. Ó ano seguinte instálase en Londres e traballa co escultor Frank Dobson. A súa tarefa de artista desenvólvea na Arxentina onde realiza mostras individuais desde 1949 en Bos Aires, Florida e Mar da Prata. Participa tamén activamente en exposicións colectivas de diversos países. En 1977 puido coñecerse a súa obra, de grande formato e alento, na exposición da Agrupación de Escultores Galegos, que se expuxo no castelo do Castro. A súa obra exhíbese nas Bienais Internacionais de San Paulo, A Habana e Barcelona. No país sudamericano onde reside acada premios importantes. Dedicouse tamén á docencia durante moitos anos no seu taller bonaerense. Unha das súas obras máis coñecidas é o mascarón de proa do buque escola da armada Arxentina "Libertad", que concluíu en 1964 e que admiran en todo o mundo polas constantes viaxes da fragata. Está representado en museos e coleccións de América e España. A escultura de Carlos García González é abstractiva, xeometrizante, con vagos parentescos coa de Chillida, se ben o vigués é máis barroco. Planos, curvas, volumes rotundos en composicións airosas, con grande forza expresiva, sempre con intención do monumental.