DIÁLOGOS CON PEPE SOLLA. Achegándonos a... AMARO FERREIRO. AfundaciónTV
Chega un novo encontro en streaming co chef do Grupo Nove, Pepe Solla, que nesta ocasión, o 29 de outubro "achégase a..." o artista vigués Amaro Ferreiro. Un encontro duns 60 min en que ademais se sortearán dous menús degustación para dúas persoas en Casa Solla. A primeira persoa que chame durante o transcurso do directo será a gañadora. O teléfono facilitarase durante o diálogo.
AMARO FERREIRO
O 2020 non parece ser un bo ano para lanzar novos proxectos. A xulgar polos medios, non será un bo ano para case nada. O derrotismo e a indiferenza instaláronse entre nós e gardamos as boas ideas á espera dun tempo mellor.
Amaro Ferreiro, bendito sexa, non está de acordo. El combate a apatía a golpes de Alan Moore “cando o leo éntranme ganas de facer cousas” e lanza este novo traballo, un álbum repleto de ideas que é toda unha chamada á acción, o único antídoto da desesperación, que dicía Joan Baez.
Dentro de Amaro hai algo dese océano que o viu nacer: é capaz de brillar ruxindo ou borboriñando. Durante anos foi como o sherpa que protagoniza unha das súas novas cancións: un anónimo indispensable. Agora, por terceira vez, ponse á fronte. “Estea onde estea, Amaro sempre é esencial”, di o seu produtor Ricky Falkner. A madurez e a seguridade que destilan estas cancións son proba diso.
Amaro arrinca co brío de quen ten unha misión. “Basta de ensaiar”, rífanos en 24 H. Segue debullando todo o que hoxe envolve a nosa apatía: a falta de rigor informativo, o radicalismo e a ausencia de empatía, a violencia... temas importantes que viches con esa capacidade tan súa de facernos bailar e meditar á vez.
O resultado é un álbum cheo de sorpresas e de xogos arriscados co que Amaro, nótase, gozou moitísimo. Un proxecto arroupado polo agarimo dun equipo técnico fabuloso e as voces do seu irmán Iván, secundario en Desesperadamente, e de Rayden, que se suma á misión con entusiasmo cantando en Ángeles Fósiles “empeza a crer no mundo que queiras crear”.
“O mundo é dos secundarios”, afirma Amaro. Que sería de De Niro sen Pesci, de Quixote sen Sancho, ou de Coltrane sen Monk? Nestes tempos esfameados de protagonismo en que todos mendigan atención, reconforta atopar unha invitación para poñerse en marcha só polo gusto de avanzar, sen que importe se alguén nos segue ou se a meta final será a que tiñamos ao empezar. Agora que todo é “fazañas ou nada”.
Amaro reivindica os pequenos xestos e lémbranos esa obviedade que tanto esquecemos: non hai que ser grande para empezar, mais hai que empezar para chegar a ser grande.
Personaxes secundarias péchase co tema Meigallo, dedicado á que será a súa maior aventura este ano: a paternidade. Unha nova oportunidade para volver brillar na sombra, que Amaro está a desexar. Mentres a goza, fagámoslle caso e poñámonos ao choio. Como di o seu amado Alan Moore: “todos temos unha historia que contar” e quizais o que necesita este 2020 é, precisamente, a túa.
Nuria Pérez
