Teatro PONCIA, en Vigo
Podes asistir a esta obra de teatro nacional o mércores 5 de xuño no Teatro Afundación de Vigo. Luis Luque, a partir de La Casa de Bernarda Alba de Federico García Lorca e con Lolita Flores, arma unha nova ollada cara á obra do andaluz. Desfruta de Poncia.
Esta obra enmárcase no noso programa solidario Cultura por Alimentos. Accede ao edificio coa túa doazón de alimentos non perecedoiros e axuda os bancos de alimentos locais. Grazas!
En colaboración con FESBAL, Federación Española de Bancos de Alimentos.
1 h 10 min | castelán | NRM 14
DIRECCIÓN
Luis Luque
ELENCO
Lolita Flores
PRODUCIÓN
Teatro Español e Pentación Espectáculos
«A alma da Poncia ábrese para insistir na necesidade de transferir aos demais a idea de amarnos en liberdade.»
Dentro dunha tormenta de néboa, Poncia, a criada de Bernarda Alba, reza pola morte de Adela. A casa sumiuse nun mar de silencio. Poncia fala soa e tamén con elas, con Bernarda Alba e as súas fillas.
Este texto está escrito a partir das intervencións da personaxe de Poncia na obra de Federico García Lorca. Nunha profunda análise da personaxe rescatei as intervencións de Poncia e convertinas en reflexión, en soliloquios, en diálogos con pantasmas e sombras. Deste xeito, alúmase un novo mirar dentro da casa. Na obra orixinal asistimos a unha sucesión de feitos que se desenvolven, aquí, nesta Poncia, non. Ela fala despois do shock producido polo suicidio de Adela. Todo ocorre despois da súa morte. A lingua de Poncia desátase nun lugar prohibido para as palabras. Poncia axusta contas coas habitantes que sobreviven dentro. Descubrimos a simpatía de Poncia pola máis nova da casa. Reivindícaa. Morreu unha femia valente, di, e cúlpase a si mesma de non facer máis do que fixo para separar os amantes clandestinos.
A Poncia sempre me suxestionou como ningunha outra personaxe das que habitan na casa de Bernarda Alba. As personaxes das criadas encerran un enigma interesante. Son personaxes que son testemuñas dos avatares dos protagonistas. Coñecen a verdade do interior das casas e posúen a filosofía oculta das clases populares. Escoitamos a voz da criada para iluminar os recunchos da obra de Lorca. A Poncia fala de suicidio, de liberdade, de culpa, de clase, de educación, de sexo e fálao con toda a forza da voz que foi maltratada e calada. A alma da Poncia ábrese para insistir na necesidade de transferir aos demais a idea de amarnos en liberdade.
XÉNESE- Sendo Miguel Narros director do Teatro Español de Madrid encargou unha nova montaxe da Casa de Bernarda Alba ao director José Carlos Plaza. Este, propuxo a Lola Flores para a personaxe da Poncia. Lamentablemente, por motivos de axenda, Lola non puido facer a montaxe e lamentábase diso no programa La Clave de TVE. Ao saber esta anécdota chegoume a idea de ler a obra de novo e descubrir se podía rescatar a personaxe e facer unha creación escénica a partir del. Vin o incrible material dramático que encerraba Poncia e deseguida chamei a Lolita Flores para propoñerlle que fixese esta personaxe e que imaxinase comigo o que ocorreu nesa casa despois da morte de Adela.
